7 kritieke vaardigheden voor jobs van de toekomst

We besteden zo veel tijd aan het leren aan studenten hoe ze vragen kunnen beantwoorden dat we hen vaak niet leren hoe ze zich vragen stellen. Vragen stellen – en goede vragen stellen – is een fundament van kritisch denken. Voordat je een probleem kan oplossen, moet je in staat zijn om het kritisch te analyseren en te vragen wat het probleem veroorzaakt. Daarom zijn kritisch denken en het oplossen van problemen met elkaar verbonden.

Wagner merkt op dat de beroepsbevolking tegenwoordig heel anders georganiseerd is dan een paar jaar geleden. Wat we zien, zijn diverse teams die aan specifieke problemen werken, in tegenstelling tot specifieke specialiteiten. Je manager heeft niet alle antwoorden en oplossingen – je moet werken om ze te vinden.

Bovenal vormen deze vaardigheden de basis van innovatie. We moeten de mogelijkheid hebben om de status-quo in twijfel te trekken en kritiek te uiten voordat we kunnen innoveren en een alternatief kunnen aanbevelen.

Eén van de belangrijkste trends van vandaag is de opkomst van het toenemende personeelsbestand. Er zijn meer freelancers, meer mensen die in de cloud werken en meer globale teams. Dankzij technologie hebben werk en samenwerken geografische grenzen kunnen overstijgen. Samenwerken via digitale netwerken en met individuen met een radicaal verschillende achtergrond is echter iets waarop onze jeugd moet worden voorbereid.

Binnen deze contexten draait het bij leiderschap in een team niet langer om commanderen met top-down autoriteit, maar eerder om leiden door invloed. Uiteindelijk, zoals Wagner opmerkt, “gaat het erom hoe burgers vandaag verandering brengen in hun lokale gemeenschap – door verschillende groepen proberen te beïnvloeden en vervolgens allianties van groepen te creëren die samenwerken aan een gemeenschappelijk doel.”

We leven in een VOCA (vluchtige, onzekere, complexe en ambigue) wereld. Daarom is het belangrijk om je strategie aan te passen en opnieuw te definiëren. In hun boek “Kritisch denken: Hoe studenten voorbereiden op een snel veranderende wereld” merken Richard Paul en Dillion Beach op hoe traditioneel onze opvoeding en werkstijl is ontworpen voor een routine en vaste procedures. “We hebben eenmaal geleerd hoe we iets moesten doen, en daarna deden we het keer op keer. Leren betekende gewoon worden”, schrijven ze. “Maar wat is het om te leren om voortdurend opnieuw te leren? Om comfortabel te zijn met eeuwigdurende opnieuw leren?”.

In het postindustriële tijdperk betekende de impact van technologie dat we flexibel moeten zijn en ons moeten aanpassen aan onvoorspelbare gevolgen van verstoring. Misschien moeten we vaardigheden en denkwijzen ‘op vraag’ leren en diegenen die we niet langer nodig hebben aan de kant zetten.

Traditioneel is initiatief iets wat studenten hebben laten zien ondanks of als aanvulling op hun schoolwerk. Voor de meeste studenten was het ontwikkelen van een gevoel van initiatief en ondernemersvaardigheden vaak onderdeel van hun buitenschoolse activiteiten. Met de nadruk op korte termijn testen en kennis, zijn de meeste leerplannen niet ontworpen om doeners en innovators te inspireren.

Leren we onze jeugd leiden? Moedigen we hen aan om initiatief te nemen? Stellen we hen in staat om mondiale uitdagingen aan te gaan? Tijdens zijn onderzoek heeft Wagner ontdekt dat zelfs in zakelijke omgevingen, bedrijfsleiders moeite hebben om werknemers te vinden die consequent “op zoek zijn naar nieuwe kansen, ideeën en strategieën voor verbetering”.

Duidelijke communicatie is niet alleen een kwestie van correct gebruik van taal en grammatica. Op veel manieren is communiceren duidelijk een verlengstuk van helder denken. Kan je je redenering overtuigend presenteren? Kan je anderen met passie inspireren? Kan je beknopt de belangrijkste punten vastleggen van wat je probeert te zeggen? Kan je jezelf of een product promoten?

De miljardair-ondernemer Richard Branson heeft gezegd: “Communicatie is de belangrijkste vaardigheid die een leider kan hebben.” Zoals velen heeft hij opgemerkt dat het een vaardigheid is die kan worden geleerd en bijgevolg veel kansen biedt.

We leven tegenwoordig in het informatietijdperk. Elke dag creëren we 2,5 triljoen bytes data.

Onze toegang tot informatie is dramatisch toegenomen, en zo ook onze toegang tot verkeerde informatie. Tijdens het navigeren door de digitale wereld hebben heel weinig studenten geleerd hoe de bron te beoordelen en hoe ze de inhoud van de informatie die ze benaderen kunnen evalueren. Bovendien evolueert deze informatie voortdurend aangezien we onze kennisbank sneller dan ooit tevoren bijwerken.

Daarenboven, in het tijdperk van nepnieuws, moet een actieve en geïnformeerde burger informatie van veel verschillende bronnen met een kritische blik kunnen beoordelen.

Nieuwsgierigheid is een krachtige driver van nieuwe kennis en innovatie. Door ons als een kind te verwonderen over de wereld, kunnen we ons werkelijk iets beters voorstellen. Het vergt krachtige verbeeldingskracht om doorbraken voor te stellen en vervolgens uit te voeren. Het is de reden waarom Albert Einstein zei: “Verbeelding is belangrijker dan kennis”.

We voeden studenten consequent met informatie, in plaats van hen in staat te stellen vragen te stellen en antwoorden te zoeken. Nieuwsgierigheid en thinking outside the box moeten worden behandeld met hetzelfde belang dat het schoolsysteem geeft aan fysica of wiskunde.